Η άρνηση

Η Ελπίδα είναι μια καθημερινή μανούλα 34 ετών. Η κόρη της Μαρία είναι 7 ετών και διεγνώσθη με άτυπο ήπιο αυτισμό. Ο αυτισμός ή πιο σωστά η Διαταραχή του Αυτιστικού Φάσματος αποτελεί μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ελλείμματα στην αμοιβαία κοινωνική επικοινωνία και από μία τάση για ενασχόληση με Επαναλαμβάνομενα στερεότυπα και πρότυπα συμπεριφορών, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων με συνοδές αισθητηριακές δυσλειτουργίες. Σε απλή γλώσσα θα έλεγα ότι το άτομο με αυτισμό στην καθημερινότητα του χαρακτηρίζεται από την έλλειψη του κοινού νου και την δυσκολία κατανόησης του προφανούς. Ωστόσο το επίπεδο του φάσματος του αυτισμού κυμαίνεται από ήπια έως σοβαρά επίπεδα έλλειψης ισορροπίας. Όπως άτομα εντελώς αποσυρμένα ή άτομα με υπερκοινωνικότητα, άτομα με έλλειψη φανταστικού παιχνιδιού και άτομα  με έντονη φαντασία και σύγχυση μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, υπεραντίδραση σε κάποια αισθητηριακά ερεθίσματα ή υποαντίδραση σε άλλα. Σε άλλο πλαίσιο συμπεριλαμβάνονται άτομα με εξαιρετικές ανώτερες ικανότητες σε κάποιο τομέα σε σύγκριση με τις γενικές του ικανότητες ή του τυπικού πληθυσμού.

Όταν συνάντησα την Ελπίδα μου ανέφερε πόσο πολύ αγχωμένη ήταν που θα ξεκινούσε η Μαρία στην Δευτέρα δημοτικού. Η περσινή χρονιά ήταν πολύ δύσκολη για αυτήν καθώς δυσκολεύτηκε πολύ με το διάβασμα της Μαρίας. Παρόλο που στη τάξη υπάρχει ειδική παιδαγωγός για παράλληλη στήριξη μαζί με ένα αγόρι που έχει μεγαλύτερο έλλειμμα επικοινωνίας, η Μαρία δυσκολεύονταν. Στις φωτοτυπίες που δίνονταν για το σπίτι ήταν τσεκαρισμένες οι μισές ασκήσεις αλλά η Μαρία ήθελε να της κάνει όλες. Η Ελπίδα την πίεζε να τις κάνει όλες γιατί πίστευε ότι μπορεί να τα καταφέρει όπως τα άλλα παιδιά. Της έλεγε ότι αν προσπαθήσει περισσότερο δεν θα είναι τόσο δύσκολα αργότερα. Επίσης ένα μέρος του άγχους της προερχόταν από τον φόβο μήπως τα παιδιά καταλάβουν την ιδιαιτερότητα της και την κοροϊδέψουν.

Οι συνεδρίες που κάναμε με την Ελπίδα την βοήθησαν να συνειδητοποιήσει ότι η άρνηση της ιδιαιτερότητας της Μαρίας και η δική της τελειομανία δημιουργούσε θυμό και αντιδράσεις στην σχέση τους. Ο φόβος της Ελπίδας ότι το κοριτσάκι της δεν θα συμβάδιζε με τα άλλα παιδιά και ότι δεν θα κατάφερνε να μάθει τα βασικά εκφράζονταν με δυσφορία για το εαυτό της και την κόρη της. Η σχέση τους άρχισε να είναι συγκρουσιακή και απόμακρη καθώς η καθημερινότητα τους, ήταν η τήρηση των πολλών δραστηριοτήτων και η ολοκλήρωση των μαθημάτων.

Όταν την ρώτησα τι άλλο κάνετε την ημέρα με την Μαρία, μου απάντησε τίποτα άλλο. Άρχισε να κλαίει λέγοντας ότι δεν θέλει να είναι μια μητέρα που το μόνο που κάνει με το παιδί της είναι τα μαθήματα. Αυτό που ήθελε είναι να την ακούει και να έχουν χρόνο να είναι μαζί. Την ρώτησα «Τι σε εμποδίζει;».  Όταν το αναλύσαμε αναδύθηκε η παιδική της πρώιμη εμπειρία. Η μητέρα της Ελπίδας ποτέ δεν την αποδέχτηκε και συνήθως την σύγκρινε με την μεγάλη της αδερφή, που ήταν η καλύτερη μαθήτρια και έγινε δικηγόρος ενώ αυτή δεν σπούδασε. Ο φόβος της Ελπίδας προέρχονταν από την δική της προσωπική πεποίθηση που έλεγε ότι αν η Μαρία είναι κακή μαθήτρια δεν θα καταφέρει τίποτα στην ζωή της όπως αυτή. Η μη αποδοχή της μητέρα της καθρεφτίζονταν και μεταφέρονταν στο πρόσωπο της κόρης της. Αυτό δεν μπορούσε να το αντέξει και έτσι είχε άρνηση να αποδεχτεί πρώτα τον εαυτό της και μετέπειτα την Μαρία και τον αυτισμό της.  

Η Ελπίδα με τον καιρό έθεσε σε προτεραιότητα την ποιότητα της σχέσης που ήθελε να έχει με την κόρη της. Η σχέση τους άρχισε να γίνεται πιο ουσιαστική και να της δίνει περισσότερο χρόνο όταν το χρειάζονταν. Της επέτρεψε ακόμα και να πάει στο σχολείο αδιάβαστη και να αναλάβει τις συνέπειες. Μέσα στον κλίμα της αποδοχής της Μαρίας, άρχισε να γίνετε πιο υπεύθυνη, να διαβάζει μόνη της, να είναι χαρούμενη και να θέλει να παίζει με την μαμά της.

Η Ελπίδα όταν δέχτηκε την ιδιαιτερότητα της κόρης της, ένιωθε λιγότερο αγχωμένη και ζούσαν την καθημερινότητα τους με ευκολία και ηρεμία περισσότερες φορές από πριν.

Στην τελευταία μας συνάντηση είπε «είσαι ο άγγελος μου… θα τα ξαναπούμε σύντομα τώρα είμαι έτοιμη να δω την δική μου άρνηση…».

Ευχαριστώ Ελπίδα μου, εδώ θα είμαι…

Add Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *